in het Ziekenhuis

Op zondag is hier in het ziekenhuis ook niets loos net zoals thuis...ik zie alleen de zustertjes... allen ongeveer 50+ met pukkelen en een typisch Spaanse look...n pilletje en om de 2 uur een nieuw zakje... infuusje...en verder niets doen... wat een teleurstelling... van dagelijks wandelen en ongeveer 35 / 40 km onder de voeten naar stil liggen in een ziekhuisbed....het middageten was voor mij een diner.. soepje visje groente en een peertje op sap heerlijk na die dagen van stokbrood en 2 tomaten... avond eten...soepje, kippetje groente en en stukje fruit... en verder lekker slapen ...het uitzicht is geweldig en ik "geniet van het geweldige Spaanse land".. nou ja genieten.. Karin en Bre...zijn de hele dag aan het bellen en aan het whatsappen...met de ANWB.. de verzekering..etc.. met de zustertjes valt niet te communiceren... Non comprende.... zo gaat de dag voorbij en is het weer slapen .....
Maandag ochtend om 07.00 komen ze me wakker maken en moet ik nieuwe kleren aan doen... de maanpakken zijn weg en kan ik de pukkelen van kortbij bekijken...om 08.00 ontbijt een kop koffie en 4 "Maria " koekjes... thats it... Dr Caminal, spreekt Engels komt me onderzoeken en stelt me gerust... ik heb gelukkig geen koorts meer en klaarblijkelijk doen het infuus zijn werk. krijg nog wat meer pillen...maar eigenlijk was het stabiel.. ik had geen nieuwe blaren erbij gekregen. ze kwamen me halen om naar Dernatologia te gaan.. met een stoeltje werk ik door het neiuwe ziekhuis, geweldig mooi... gereden op naar Dr. Maldonado... zij sprak ook Engels... er werden weer mensen opgetrommeld om me te komen bekijken en zo stond ik weer in mijn onderbroekje met 5 man om me heen... er moest een stukje weefsel worden weggenomen voor een juiste diagnose... na het nodige papier werk waarin de goedkeuring moest geven... heb Dr. Maldonado maar op haar blauwe ogen vertrouwd want wat ik getekend heb weet ik niet.. was alles in het Spaans... na weer bij Dr. Caminal te zijn geweest werd ik weer terug gebracht naar de 9e verdieping kamer 905 terug gebracht. na een uur kwam Dr. Caminal weer en zij hij dat ik moest denken aan een Auto-immuunziekte... ik moest weer naar beneden waar alle blaren werden doorgeprikt en werden mijn armen en een been ingesmeerd met zalf en volledig ingezwachteld..net 'n mummie.... hij begreep dat ik volop bezig was om mijn terug reis te regelen, nou ja Karin en Bre waren hier volop mee bezig... wanneer ik wist wanneer het geplant was moest ik hem maar laten roepen en dan zou hij ook een en ander kunnen regelen. ... de contacten met de ANWB centrale verliepen niet goed... zeer stroperig en maar wachten en wachten... uiteindelijk zou maandag niets meer geregeld worden. Dinsdag ochtend was het het zelfde ritme... koffie met 4 : Maria" koekjes.... rond 10.00 kreeg ik het bericht dat de ANWB alles in handen had gegeven bij Medical Allianz Assistance... die voor mijn terug reis zouden gaan zorgen...om 12.00 zou ik de deffinitiev datum en tijd tehoren krijgen... 13.00... 14.00...15.00...19.25 kreeg ik een telefoontje dat ik Woensdag begeleid terug naar huis gebracht zou worden....eindelijk ... nu kwam weer wat rust met de reis voor ogen... Dr. Caminal moest alleen zorgen voor een Fly to Fit verklaring... verder niets.... de zusters gebeld en duidelijk gemaakt dat ik Dr. Caminal zou inlichten wanneer ik iets wist over mijn vertrek... Nou niet dus... de zustertjes deden niets en begonnen zich sterk te ergeren aan die Ollander. Na weer gebdl te hebben kwamen ze met z'n 3e om me duidelijk te maken dat ik maar moest gaan liggen en me rustig moest houden... ik ben toen maar in alleen mijn blauwe broek de gang opgegaan en ben naar de volgende afdeling gelopen, ik moest aandacht trekken zodat ze Dr. Caminal zouden waarschuwen, zonder Fly to Fit kwam ik niet het vliegtuig in en zou ik op de luchthaven vast komen te zitten....met alle gevolgen...! dus op naar de volgende afdeling in mijn blote bast en met gezwachtelde armen leek ik een wandelende mummie... achter me kreeg ik steeds meer zustertjes nu inmiddels 8 die allemaal in paniek waren over mijn wandel door het ziekenhuis... na bij de Kraamafdeling te zijn binnen gelopen was er een zuster 25+ die wel een woordje Engels sprak en begreep wat ik bedoelde ... na onderbegeleiding van 10 zusters over de verschillende afdelingen te zijn terug begeleid naar 905 kwam er weer rust.... volgens mij hadden ze het begrepen... en na een uur kwam Dr. Caminal.. hij lachte en maakte zijn verontschuldigingen dat er neimd Engekls sprak ... en binnen een half uur had ik mijn Fly to Fit verklaring.. weliswaar in het Spaans en "He is Fit To Fy" op papier ben ik gaan slapen... althans geprobeerd......Op naar Huis.....naar Karin en de Kids en Bre ....